Ως ακράτεια των ούρων
ορίζεται μια κατάσταση ακούσιας απώλειας ούρων.
Η συχνότητα της ακράτειας στις γυναίκες
είναι της τάξεως του 30% δηλαδή μια στις τρεις
έως μια στις τέσσερις γυναίκες ηλικίας 15-64 ετών παρουσιάζουν ένα ή περισσότερα επεισόδια ακούσιας απώλειας ούρων διαφορετικής βαρύτητας ενώ το 20%
των γυναικών παρουσιάζει το πρόβλημα μόνιμα
(ένα τουλάχιστον επεισόδιο το μήνα).
Η ακράτεια των ούρων εμφανίζεται με τρεις μορφές :
Την ακράτεια από προσπάθεια (stressincontinence)
όπου υπάρχει απώλεια ούρων μετά από βήξιμο, φτέρνισμα, γέλιο, κλπ
Την ακράτεια από επιτακτική ακράτεια (urgeIncontinence)
όπου υπάρχει αδυναμία συγκράτησης των ούρων πριν την ηθελημένη ούρηση
Τη μικτή μορφή (mixedtype).
Η συχνότητα των παραπάνω μορφών στις γυναίκες είναι 64%, 14% και 22% αντίστοιχα.
Στις παραπάνω μορφές ακράτειας τα τελευταία χρόνια η συντηρητική θεραπεία έναντι της χειρουργικής βρίσκει μεγάλη αποδοχή από τους ασθενείς κυρίως στη μετρίου βαθμού απώλεια ούρων.
Η πρώτη προσέγγιση του προβλήματος γίνεται
με τη φυσικοθεραπεία,η οποία αποτελεί μια
από τις διεθνώς αναγνωρισμένες και προτεινόμενες μορφές συντηρητικής αντιμετώπισης.
Dr Ιωάννης Νικολιδάκης
Ο Dr Ιωάννης Νικολιδάκης αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών
το έτος 1983.
Ειδικεύτηκε στη Μαιευτική - Γυναικολογία στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Νοσοκομείου ''Αλεξάνδρα''.
Έχει προϋπηρεσία στο Εθνικό Σύστημα Υγείας με το βαθμό του Επιμελητού,όπου παράλληλα με τα κλινικά καθήκοντα ασχολήθηκε με την εκπαίδευση νέων ιατρών.
Σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης του Μαιευτηρίου ''ΙΑΣΩ''.
Η ακράτεια από προσπάθεια κυρίως οφείλεται σε κακώσεις των μυών και συνδέσμων που καλύπτουν το έδαφος της λεκάνης
(πυελικό διάφραγμα) που είναι επακόλουθο δύσκολο τοκετών. Στην χαλαρότητα των τοιχωμάτων σαφώς υπάρχουν
και ιδιοπαθείς λόγοι ενώ τα συμπτώματα επιδεινώνονται μετά την εμμηνόπαυση λόγω της έλλειψης των οιστρογόνων.
Η αντιμετώπιση είναι κυρίως χειρουργική και εφαρμόζονται διάφορες τεχνικές(πλαστική κολποκοιλιακού διαφράγματος, ανόρθωση ουρήθρας)
Η ακράτεια από επιτακτική ακράτεια οφείλεται κυρίως σε διαταραχές της νευρικών απολήξεων του αυτόνομου συστήματος που ρυθμίζει
την λειτουργία της ούρησης και δεν έχει σχέση με τυχόν βλάβες στον τοκετό. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως φαρμακευτική.
Στα φυσικοθεραπευτικά μέσα που εφαρμόζονται περιλαμβάνονται οι κολπικοί κώνοι,οι ασκήσεις των πυελικών μυών,
ο ηλεκτρικός μυϊκός ερεθισμός,το biofeedback καθώς και οι διάφορες τεχνικές επανεκπαίδευσης της κύστης.
Στην διάγνωση μεταξύ των διαφόρων μορφών ακράτειας σημαντικά συμβάλλει μία σειρά κλινικών εξετάσεων γνωστή
ως ουροδυναμικός έλεγχος.
Ακράτεια Ούρων
Μαιευτήρας
Χειρουργός Γυναικολόγος